Ik heb een nieuwe bril.
Een associatieve bril,
kleurt alles een beetje mooier.
Stoffig, zoals de zachte bank,
waarop ik met Lief
mijn kostbare tijd verkwansel.
Belegen, zoals in
‘al het goede komt met de jaren’
kaas en port.
Muffig, zoals op zolder
tastbare herinneringen
kleine schatten aan het worden zijn.
Bejaard, zoals Pa en Ma,
vol verhalen en levenservaring,
als in een dikke roman, waarin zij de hoofdpersonen zijn.
En mottig, zoals dat éne truitje dat bewaard moet blijven.
In die trui was ik Roodhaar, de hoofdrol
in mijn eigen avonturenverhaal.
Ben erg blij met mijn nieuwe bril.
Die bril blijft een beetje wazig,
kan op én af, zoals mij het uitkomt.
Mijn nieuwe associatieve bril ziet niet alles zo helder.